جمعـه‌ها طبع من احـساس تغزل دارد            نـاخـودآگـاه به سـمت تو تـمـایـل دارد

بی‌تو چندیست که در کار زمین حیرانم            مانـده‌ام بی تو چرا بـاغچه‌ام گل دارد

شاید این باغـچه ده قـرن به استقـبالت            فرش گسترده و در دست گلایل دارد

تا به کی یکسره یکریز نباشی شب و روز            مـاه مخـفـی شدنـش نیـز تـعـادل دارد

کودکی فال فروش است و به عشقت هر روز            می‌خرم از پسرک هر چه تفاعل دارد

یازده پله زمین رفت به سمت ملکوت            یک قدم مانده زمین شوق تکامل دارد

هیچ سنگی نشود سنگ صبورت، تنها            تکیه بر کعبه بزن، کعـبه تحـمل دارد